Mars'ta Yaşam Nasıl?
1877 yılında, bugünün ölçülerine göre ilkel bir teleskopun başına oturup Mars'ı inceleyen Schiaparelli, "canali" adını verdiği bazı nehir yatakları gördüğünü belirtmişti. Bundan esinlenen Percival Lowell, Arizona'da kendi kendine bir gözlemevi kurup Mars'taki bu ilginç görüntüyü araştırma yoluna gitmiş. Sonunda, Mars'ta yaşayanların zamanla susuz kalıp bu kanalları inşa ettikleri fikrine kapılmış. Gayeleri de, Lowell'e göre Mars'ın kutuplarında donmuş bir halde bulunan suyu gezegenin diğer yanlarına taşımakmış.
Fakat, bu fantastik hipotezin ömrü uzun sürmedi. Çünkü, Mars'ın kutuplarında donmuş bile olsa suyun zerresi dahi yoktu. Onun yerine bol miktarda donmuş karbondioksit bulunuyordu. Gözlemlerin sonucuna göre, yaklaşık 12000 sene öncesine kadar bu gezegende akarsu olabileceği ve kanalların da şimdi kurumuş olan bu nehir yataklarına ait olduğu görüşü önem kazandı.
Mars'ın atmosferi incelendiğinde, çoğunlukla karbon dioksit bulundu. Ama, az da olsa içinde bir miktar su olması mümkündü. 1976'da gezegene inen Viking I ve II uzay sondalarının asıl gayesi Mars'ta yaşam biçimini saptamaktı.
Sonunda bazı izler bulundu. Sıfır altı 138°C ile sıfır üstü 12°C sıcaklıkta değişen atmosfer koşulları, bol karbon dioksit ve az da olsa su izi bazı bitki ve hayvan türlerinin yaşamasına elverişli görünüyordu. Ancak, bu yaşam izlerinin ilkel organizmalar için geçerli olduğunu da belirtelim. Viking uzay sondaları Mars toprağını analiz ettiklerinde bu tür bir yaşam bulamadılar. Ama, analizler ilkel organizmaların yaşaması için elverişli bir ortam olduğu sonucunu verdi. Yine de, ilkel de olsa hayvan türlerinin olabileceği görüşü kesinlik kazanmadı.
Mars'ın Ötesinde
1979 yılında Jüpiter'in çok yakınından geçen Voyager I ve II, gezegenin helyum ve hidrojenle dolu atmosferinde sıfır altı 130°C sıcaklığın hüküm sürdüğünü bildirdiler. Yoğun, manyetik fırtınalar ve gezegen içindeki yüksek sıcaklık burada yaşamın en basit biçimine bile elvermeyecek durumda gözüküyor. Ama, kimbilir belki bu dev gezegenin 16 uydusundan birinde, örneğin İo'daki volkanik patlamalar ile Jüpiter'in atmosferindeki elektrik yüklü fırtınalar arasında organik bileşikler yeni bir yaşamın başlangıcı olabilir.
Voyager I ve II, 1980-1981 yıllarında Satürn'ün muhteşem halkaları arasından geçecek kadar gezegene yaklaştılar. 17 uydusu olan Satürn'de ısı sıfır altı 185°C. Atmosferi de Jüpiter gibi hidrojen ve helyum ile dolu. Her iki planet bilim adamlarına göre içi son derece sıcak ve dışı buzdan da soğuk birer gaz topu. Üstelik, bu ısı farkı yüzünden inanılmaz büyüklükte fırtınalar kaplamış bu gaz toplarının yüzeyini. Sözün kısası, Satürn'den ümidi kesmişler.
Uyduların içinde atmosferi olan tek örnek olması bakımından Titan, eskiden beri yaşamın başlayabileceği bir yer olarak düşünülmüştü. Dünyadakinden bile daha yoğun olan atmosferi nitrojen ve hidrojen siyanür ile dolu olduğu için organik yapının oluşmasına olanak tanıyabilir sanılıyordu. Fakat, sıfır altı 180°C'lık bir sıcaklıkta kimyasal reaksiyon olamayacağı anlaşılınca, bu hipotez de suya düştü.
Konu: meraklısına mars gerçekleri 
